سرمقاله

فرشاد کاس‌نژاد   @Farshadcasnejad

 

روزی که باشگاه استقلال خبر هیجان‌زده کف درآمد ۵۰۰ میلیارد تومانی را در قرارداد با یک شرکت تبلیغاتی اعلام کرد، روشن بود که از یک درآمد تضمین‌شده حرف نمی‌زند اما قدم برداشتن استقلال برای پیدا کردن مسیرهای شناخته‌شده درآمدزایی از بدیهیات و در فوتبال ایران قابل تحسین است.

استقلال در آن درآمد فرضی ۵۰۰ میلیاردی، تبلیغات محیطی را نیز در نظر گرفته است و این قابل پیش‌بینی بود که سازمان لیگ از تمام درآمدهایی که برایش ایجاد می‌شود، حتی در مواردی که بدون ایده‌ اجرا می‌شود و خلق‌کننده درآمدی چشمگیر نیست، دفاع می‌کند و می‌خواهد انحصارش را در اختیار داشته باشد. استقلال و سازمان لیگ جدالی قدیمی را در اخبار جدید بازسازی می‌کنند.

فقط تبلیغات محیطی نیست که سال‌های سال در اختیار سازمان لیگ است، بلکه حق پخش اینترنتی نیز مورد دیگری است که به رغم عقد قرارداد، برای باشگاه‌ها درآمدی پدید نیاورده است. سازمان لیگ و فدراسیون فوتبال طی دست‌کم یک دهه گذشته که بحث حق پخش تلویزیونی بیش از گذشته مطرح بوده، هرگز مذاکره‌کننده خوبی با صدا و سیما نبودند و نتوانستند باشگاه‌ها را به بدیهی‌ترین حقوق خود برسانند. ناگفته نماند که مذاکره‌کننده خوب و حرفه‌ای هم در زمینه دریافت حق پخش در مذاکره با صدا و سیما به نتیجه‌ای نمی‌رسید.

مسأله باشگاه استقلال نیست که حق استفاده از فضای تبلیغات محیطی را در بازی‌های خانگی خود طلب می‌کند. پرسپولیس هم می‌تواند صاحب این فرصت باشد و این در حالی ممکن است که همه باشگاه‌ها طبق این روش فرصت کسب درآمد داشته باشند، بدیهی اینکه با اعدادی متفاوت. این روش، باشگاه‌هایی مثل استقلال و پرسپولیس را صاحب درآمد بیشتر می‌کند و باشگاه‌های بدون تماشاگر یا کم‌تماشاگر و بخصوص باشگاه‌های پرشمار که بسیاری از بازی‌های‌شان از شبکه تلویزیونی پرمخاطبی پخش نمی‌شود، از درآمد تبلیغات محیطی محروم می‌شوند یا درآمد ناچیزی خواهند داشت.

این فاصله‌ای که بین درآمد باشگاه‌های پرطرفدار و دیگران ایجاد می‌شود، در اقتصاد فوتبال بدیهی است و لازم نیست بر سر آن چانه‌زنی راه بیفتد. این استدلال که باید باشگاه‌های کوچک هم با فرمول توزیع این درآمد توسط سازمان لیگ حمایت شوند، وقتی که سازمان لیگ هرگز موفق به ایجاد درآمدی چشمگیر حتی در مقیاس گردش مالی باشگاه‌های کوچک نشده است، چندان اعتباری برای بحث ندارد.

اعتراض باشگاه پرسپولیس که لازم نبود بیانیه‌ای با متن خشن باشد، بیراه هم نیست. در واقع اعتراض هم نیست و فقط با نگارش و نگاه غلط و خشن به اعتراض تبدیل شده است. پرسپولیس هم حق دارد حامی منافع خود باشد و اگر سازمان لیگ به توافقی برای واگذاری حق تبلیغات محیطی به باشگاه استقلال برسد، باید این توافق تازه را با پرسپولیس و هر باشگاه دیگری نیز داشته باشد.

چه بسا باشگاه‌هایی باشند که این فرصت مستقل را نخواهند چون چندان درآمدی برای آنها خلق نخواهد کرد. مثلاً باشگاه پیکان باید دور تا دور زمین خود در ورزشگاهی که هرگز تماشاگری ندارد، لوگوی کارخانه مالک خود را نمایش دهد و بازیکنان و داوران تبلیغات محیطی‌اش را تماشا کنند. روشن نیست مذاکرات بین سازمان لیگ و استقلال به چه نتیجه‌ای برسد اما روشن است که واگذاری این فرصت به باشگاه‌ها، در حالی که سازمان لیگ پروژه‌های موفقی را در تبلیغات محیطی و حق پخش اینترنتی اجرا نکرده است، می‌تواند قدمی برای درآمد بیشتر باشد. حتی این شیوه که باشگاه‌ها صاحب این فرصت باشند، می‌تواند باشگاه‌های دیگر به جز استقلال و پرسپولیس را وادار به فعالیت بیشتر در زمینه‌های تجاری کند. واگذاری این پروژه به کارگزار که در فوتبال ایران مرسوم شده، در واقع برون‌سپاری کاری است که یک باشگاه خود باید از پس انجامش بربیاید اما باشگاه‌ها در فوتبال ایران عادت به کار کردن ندارند.

 

رئال مادرید در نوکمپ به یک برد مهم رسید و بارسای بحران‌زده را دو بر یک شکست داد. شاگردان آنچلوتی با این برد 20 امتیازی شدند و صدر جدول را حفظ کردند. بارسا اما با تحمل دومین شکست فصل در لالیگا در امتیاز 15 باقی ماند.

آنچلوتی برای این بازی از وینیسیوس و رودریگو، دو مهاجم سریع برزیلی در کنار بنزما استفاده کرد. وینیسیوس از همان شروع بازی جدی‌ترین تهدید برای تیم میزبان بود و اولین خطر جدی را خلق کرد. دقایقی بعد نوبت سرجینیو دست بود که توپ را از مقابل دروازه رئال به آسمان بکوبد.

این اشتباه گران تمام شد و دقایقی بعد رئال روی یک ضدحمله به گل رسید. در این صحنه آلابا جلوتر از مهاجمان فراری دیدنی داشت و با پاس رودریگو تک به تک شد تا با ضربه‌ای استادانه از گوشه محوطه جریمه دروازه ترشتگن را باز کند.

رئال بعد از این گل به لاک دفاعی فرو رفت و بارسا کاملاً جلو کشید، ولی تغییرات کومان از جمله ورود کوتینیو در نیمه دوم نتوانست به باز شدن دفاع میزبان کمک کند.

رئال در دقیقه 94 و روی یک ضدحمله دیگر توانست به گل دوم برسد. این بار آسنسیوی تازه‌وارد فرار خوبی داشت و واسکز موفق شد ریباند شوت او را وارد دروازه کند. همه منتظر سوت پایان بازی بودند که آگرو، مهاجم تعویضی بارسا روی سانتر دست توانست دروازه کورتوا را باز کند، ولی این برای فرار از شکست میزبان کافی نبود.

انتظار می‌رود این شکست برای کومان عواقب داشته باشد و احتمالاً برکناری او را تسریع خواهد کرد، بخصوص اینکه استفاده از مینگزا در دفاع راست پس از بازی با انتقادات زیادی روبرو شد.

 

پس از برد خوب هفته اول مقابل مس رفسنجان، سپاهان در هفته دوم هم به یک برد پرگل رسید و نفت مسجدسلیمان را با نتیجه سه بر صفر شکست داد. شاگردان نویدکیا در بازی دوم هم فوتبال هجومی و روانی به نمایش گذاشتند و با حفظ این روند می‌توانند مدعی اصلی قهرمانی لیگ بیست و یکم باشند.

تیم نفت به دلیل مشکل زمین چمن ورزشگاه شهید بهنام محمدی، نتوانست در مسجدسلیمان میزبانی کند و با ورود مسئولان استانی، مجوز برگزاری این بازی در ورزشگاه فولاد را به دست آورد، با این حال آنها پیش از شروع بازی با مشکل جدیدی روبه‌رو شدند. مسئولان باشگاه فولاد برای صدور اجازه ورود اتوبوس دو تیم به ورزشگاه خواهان چک 150 میلیون تومانی بودند و به همین خاطر دو تیم خیلی دیر وارد ورزشگاه شدند و زمان زیادی برای گرم کردن قبل از بازی نداشتند.

سپاهان با این حال شروع خیلی خوبی داشت و در دقیقه هفتم به گل رسید. پس از اشتباه مدافعان مسجدسلیمان در دفع توپ، اسماعیلی‌فر سانتر کوتاهی به نزدیکی دروازه داشت تا شهباززاده توپ را زودتر از دیگران با ضربه سر قطع کند. این اولین گل این فصل آقای گل لیگ بیستم بود.

شهباززاده در دقیقه 25 موفق شد گل دوم سپاهان را بزند. این بار هم حمله تیم میهمان از سمت راست بود و سانتر حسینی را مغانلو با ضربه سر به سمت دروازه زد تا شهباززاده در ریباند کار را تمام کند.

گل سوم سپاهان روی یک ضربه ایستگاهی بود و گولسیانی در دقیقه 39 بدون اینکه مزاحمی داشته باشد کرنر ارسالی را با ضربه سر وارد دروازه کرد. این گل خیال سپاهان را بابت برد راحت کرد.

سپاهان در نیمه دوم اشتیاق نیمه اول را نداشت تا گلی زده نشود، با این حال برد سه بر صفر به این تیم کمک کرد که صدرنشین شود. جالب اینکه نویدکیا در پایان بازی بابت افت کیفیت تیمش در نیمه دوم ناراضی بود و گفت: «دو نیمه متفاوت داشتیم. نیمه اول فوق‌العاده خوب بودیم و تمام فضاها را در زمین خیلی خوب پوشش دادیم و در درگیری‌های یکطرفه خیلی عالی بودیم و توپ‌های خیلی خوبی را از نفت گرفتیم و توانستیم خیلی خوب نیز از کناره‌ها اضافه شویم. در نیمه دوم بازی مخصوصاً از سمت ما خیلی معمولی بود و بازیکنان فکر می‌کنم با این دید که نیمه اول سه بر صفر جلو بودیم و سه امتیاز را گرفته بودیم، بازی خیلی معمولی انجام دادند. این دیدگاه فوتبال جهان سومی است که ما در ایران داریم. از سال گذشته در حال تلاشم تا این دیدگاه را در بازیکنان تغییر دهم اما متأسفانه هنوز نتوانسته‌ام. متأسفانه نیمه دوم را از دست دادیم.»

سرمربی سپاهان اضافه کرد: «در نیمه دوم تیم‌مان دو تکه شده بود و وقتی توپ را لو می‌دادیم بازیکنان هجومی ما پشت تیم نمی‌آمدند و فاصله بین خط هجومی و دفاعی‌مان خیلی زیاد شده بود. این برای تیمی مثل ما اصلاً خوب نبود و باید در این مورد خیلی صحبت و کار کنیم.»

نفت مسجدسلیمان: مسعود پورمحمد، علی عبدالله‌زاده، محمد طیبی (دقیقه 46 مجید عیدی)، مجتبی لطفی، علیرضا دغاغله (دقیقه 46محمدمهدی احمدی)، سینا خادم‌پور (دقیقه 87 محمد دهقان‌نژاد)، میثم نقی‌زاده، سجاد آشوری، مهرداد هدایتیان (دقیقه 57 عماد میرجوان)، کرار جاسم (دقیقه 76 مسلم مجدمی)، امیر روستایی

سرمربی: فراز کمالوند

  سپاهان: کریستوفر کنت، دانیال اسماعیلی‌فر، گئورگی گولسیانی، محمد نژادمهدی، امید نورافکن، مسعود ریگی (دقیقه 72 حسن شوشتری)، جلال علی محمدی، سروش رفیعی (دقیقه 64 فرشاد احمدزاده)، محمدرضا حسینی (دقیقه 72 محمد کریمی)، سجاد شهباززاده (دقیقه 84 آریا یوسفی)، شهریار مغانلو (دقیقه 84 محمدرضا خلعتبری)

سرمربی: محرم نویدکیا

 

یادداشت

علی مهریزی     

 

قصه نابودی باشگاه‌ها در مشهد، از سال‌ها قبل با بی‌کفایتی مدیران ابومسلم که محبوب قلب مردم بود آغاز شد و فرجام تلخ پیام و سیاه‌جامگان که جامعه فوتبال به یکباره از آنها روی برگرداند، می‌رفت که نقطه پایان فوتبال مشهد باشد.

پدیده اما افتان و خیزان جایش را در لیگ برتر تثبیت می‌کرد و گاهی نتایج قابل قبولی می‌گرفت.

با این حال مشکلات اقتصادی پدیده سبب واگذاری امتیاز لیگ برتری فوتبال خراسان به مجموعه شهرخودرو شد و در سال‌های اول با تزریق پول به تیم، شهرخودرو موفق شد تا کسب سهمیه آسیایی پیش برود.

از ابتدای لیگ بیستم اما کم‌کم مشخص شد بودجه‌ای که شهرخودرو به تیم تزریق می‌کند صاحبان دیگری دارد و شهروندانی که با بدقولی مدیران شهرخودرو به خودروهایشان نرسیده بودند، بازیکنان و کادرفنی را روبروی هتل و سر تمرین پیدا می‌کردند و در واقع، تیم از همان روزها شبیه یک ابربدهکار، به هر شهری می‌رسید توسط طلبکاران شهرخودرو محاصره می‌شد.

نیم فصل گذشته وقتی انتظامات استادیوم امام‌رضا اتوبوس شهرخودرو را به خاطر بدهی به ورزشگاه راه نداد، مدیران شهرخودرو دستگیر شدند و مسئولیت تیم به هیأت فوتبال خراسان سپرده شد.

باشگاهی که توسط مدیرانش رها شده بود، پول تسویه استادیوم، هتل و پرواز نداشت اما با همدلی استانی و مسئولیت پذیری بازیکنان نتایج آبرومندانه‌ای گرفت.

ابتدای لیگ امسال در حالی که هنوز مشکلات اقتصادی شهرخودرو حل نشده بود، با یک حکم قضایی دوباره اداره تیم به دست مدیران شهرخودرو افتاد و آنها در اولین اقدام، مهدی رحمتی را با دلایل غیرفنی اخراج کردند. پنجره نقل‌وانتقالات باشگاه با شکایت استفان کوزین مربی سابق تیم بسته شد و مدیران شهرخودرو با تأخیر در ثبت قرارداد بازیکنان که ریشه در مشکلات مالی داشت، دست رضا مهاجری را خالی گذاشتند.

شهرخودرو در بازگشت بازیکنان مهم تیم را فروخت. پول رضایتنامه نعمتی، قاسمی‌نژاد، فرامرزی و یزدان دوست انگار به تیم تزریق نشده و آنها هیچ پرداختی به بازیکنان نداشتند.

اوضاع تا حدی وخیم شد که بازی هفته اول لیگ با آلومینیوم را با چهارده بازیکن شروع کردند، بازیکنان دست به اعتصاب زدند و سه روز پیاپی تمرین نکردند. مدیران تیم هر روز وعده فردا و پس‌فردا می‌دادند و مجموعه تیم در تردید و ترس تا آستانه فروپاشی پیش رفت.

البته بازیکنان از بی‌احترامی معنادار مدیریت تیم به خودشان گلایه داشتند، پست مشترک آنها و همه این اتفاقات زشت اما باعث نشد مجموعه شهرخودرو به تعهداتش عمل کند و این وسط، با اعتبار و آبروی رضا مهاجری هم بازی شد.

فاجعه تا حدی پیش رفت که تیم در بهت و حیرت مردم فوتبالدوست مشهد به کرمان نرفت و بازی لغو شد.

مردم احساس می‌کنند این یک دهن‌کجی به آنهاست، یک توهین آشکار به فوتبال ایران و در نهایت بازی با آبروی فوتبال یک کشور با هزاران دشمن و بدخواه ریز و درشت.

در حالی که فوتبال دنیا با سرعت نور پیش می‌رود، مدیران شهرخودرو در تهیه آب آشامیدنی و پوشاک بازیکنان دچار مشکل شدند. حالا دوباره همه چشم امید هواداران فوتبال، به مدیرانی است که هر تصمیم آنها، به مرگ و زندگی ورزش ارتباط دارد.

فوتبال ایران در شرق کشور فقط یک نماینده دارد و سقوط پدیده، سقوط فوتبال در بخش بزرگی از ایران عزیز ماست.

فوتبال قرار بود بهانه عشق، بهانه ورزش و بهانه اتحاد باشد. این سهمیه هم می‌تواند سکوی پرتاب بچه‌های خراسان باشد، هم به نشاط اجتماعی شهر و پویایی آن کمک کند. امیدوارم وقتی یادمان نیاید که خیلی دیر شده.

 

این در حالی است که شایعه شده بود پدیده قصد دارد تیم امید خود را به این مسابقه اعزام کند اما ظاهراً کادر فنی پدیده با این موضوع مخالفت کرده است. با این وجود پدیده برای بازی با مس رفسنجان به این شهر سفر نکرده و طبیعتاً باید در این خصوص تصمیم‌گیری شود. سهیل مهدی، مسئول کمیته برگزاری مسابقات در این باره می‌گوید: «ما پرونده را به کمیته انضباطی گزارش می‌کنیم. به هر حال ما نمی‌توانیم به زور یک تیم را به مسابقه‌ای که باید در آن شرکت کند اعزام کنیم. ما کاری نمی‌توانیم انجام بدهیم، مثلاً باید مدارا کنیم که بازی را عقب بیندازیم؟ کمیته انضباطی طبق گزارشی که از ما می‌گیرد جوانب را بررسی می‌کند و رأی خود را صادر خواهد کرد. ارکان قضایی خوشبختانه مستقل هستند و ما تصمیم‌گیرنده نیستیم. آنها خودشان مستقل تصمیم نهایی را در مورد پرونده این مسابقه خواهند گرفت. ادله باشگاه مهم است، به هر حال متخلف جریمه می‌شود. طبیعتاً تعیین نتیجه و جرائم دیگر طبق قانون اعمال خواهد شد. این در حالی است که احسان اصولی، رئیس هیأت فوتبال استان خراسان رضوی در نامه‌ای به حیدر بهاروند رءیس سازمان لیگ درخواست کرد با توجه به مشکلات به وجود آمده، دیدار مس رفسنجان - پدیده به زمان دیگری موکول شود.

 

یادداشت

 

وقتی مارتین لوترکینگ در دهه ۶۰ میلادی با سخنرانی جسورانه خود تحت عنوان «من رویایی دارم» بدون وجود اینترنت و راه‌های ارتباطی امروزی، بیش از ۲۵۰ هزار آمریکایی را گرد هم آورد و بی‌عدالتی را زیر سؤال برد و از برابری و برادری گفت، این بارقه امید بیشتر از هر زمان دیگری در بین سیاهان و مردم ستمدیده آن زمان ایالات متحده به وجود آمد که روزی فرا خواهد رسید که فرصت به صورت عادلانه در اختیار تک‌تک شهروندان آمریکا قرار خواهد گرفت تا همگان این شانس را داشته باشند که با تکیه بر استعداد و تلاش خود به جایگاهی که می‌خواهند، دست یابند.

دیری نگذشت که بعد از سال‌های سیاهی که بر بردگان گذشته بود، دیگر افراد، به دلیل رنگ پوست، یا فقر و محل سکونت مورد قضاوت قرار نگرفتند.

من نیز رویاهای کوچک و بزرگ بسیاری دارم؛ رویاهایی بزرگ برای مام وطن و رویاهایی برای ورزش ملی میهن.

رویای من برای کشتی، رشته‌ای که دیوانه‌وار دوست‌اش دارم این است که ورزشی که ریشه در تاریخ و فرهنگ ایران زمین دارد، به اوج قله‌های افتخار برسد. خانواده بزرگ و پرافتخارش برای سربلندی این ورزش تقدیس شده با هم همراه و همدل شوند و به کمک یکدیگر کشتی ایران را در بالاترین سطح به جهانیان ارائه داده و در میادین جهانی و المپیک‌ها روی سکوی نخست جای دهند.

طی روزهای‌ گذشته حرکتی زیبا صورت گرفت که بارقه امید را در دل خانواده کشتی جلایی دو چندان داد و آن اردویی بود که تحت عنوان بسترسازی از نوجوانان نخبه سراسر کشور در کمپ تیم‌های ملی میزبانی کرد.

این اردوهای بسترسازی رمز موفقیت و استخراج استعدادهای ناب از دل شهرها و روستاهای گوشه گوشه ایران است. یاد دارم درست ۲۰ سال پیش، دوره‌ای که این اردوها برگزار می‌شد چه استعدادهایی توسط حسن یوسفی‌افشار مربی کاربلد و مرد زحمتکش کشتی فرنگی تهران شناسایی شدند؛ استعدادهایی که تبدیل به ستارهای کشتی جهان شده و نسل طلایی کشتی فرنگی ایران را رقم زدند. حمید سوریان، قاسم رضایی، سامان طهماسبی، سعید عبدولی، حبیب اخلاقی، داود عابدین‌زاده، فرشاد علیزاده و خیلی‌های دیگر که آن زمان نوجوان بودند و بعدها قهرمان جهان و المپیک شدند.

حرفم این است که این اردوها یکی از همان کارهای بزرگی است که می‌تواند آینده کشتی ایران را تضمین کند و ورزش ملی کشورمان را از رکود خارج کرده و تحرکی عظیم به سمت موفقیت به آن بدهد.

همراهی قهرمانان بزرگ و نامدار با این اقدام قابل ستایش فدراسیون این نوید را به ما می‌دهد که اعضای خانواده کشتی با اتحاد خود می‌توانند مانع بروز بی‌عدالتی و نابرابری در این رشته شده و فرصت لازم و کافی در اختیار تمام استعدادهای سراسر کشور قرار دهند تا هر آن‌کس که محق‌تر و شایسته‌تر است در مسیر موفقیت و قهرمانی قرار گیرد. این نوجوانان سرمایه‌های ورزش ملی ایران هستند و اگر برنامه درستی برای آنها داشته باشیم، هر روز بر این سرمایه افزوده خواهد شد و یک روز خواهیم دید که استعدادهای شناسایی شده امروز، آبروی ورزش ایران را در میادین جهان و المپیک با کسب خوشرنگ‌ترین مدال‌ها خواهند خرید. هر یک از این نوجوانان یک‌پا حسن یزدانی، یک‌پا حمید سوریان خواهند شد اگر رویای ما محقق شود.